សន្ទស្សន៍តម្លៃទំនិញប្រើប្រាស់ (CPI) គឺជាសន្ទស្សន៍សេដ្ឋកិច្ចដ៏សំខាន់បំផុតមួយដែលវាស់វែងការផ្លាស់ប្តូរតម្លៃទំនិញប្រើប្រាស់ និងសេវាកម្មប្រើប្រាស់ដោយគ្រួសារ។ លិបិក្រមនេះត្រូវបានបោះពុម្ពប្រចាំខែ ហើយត្រូវបានប្រើជារង្វាស់នៃអតិផរណា និងអំណាចទិញរបស់អតិថិជន។
សន្ទស្សន៍ CPI មានសារៈសំខាន់ខ្លាំង ដោយសារឥទ្ធិពលរបស់វាទៅលើឥរិយាបថអ្នកប្រើប្រាស់ គោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ច និងការវិនិយោគនៅក្នុងទីផ្សារហិរញ្ញវត្ថុ។ ធនាគារកណ្តាល និងអង្គការសេដ្ឋកិច្ចប្រើប្រាស់ព័ត៌មានដែលទទួលបានពីសន្ទស្សន៍នេះ ដើម្បីរៀបចំផែនការ និងអនុវត្តគោលនយោបាយរូបិយវត្ថុ និងដើម្បីគ្រប់គ្រង និងគ្រប់គ្រងអតិផរណា។
សន្ទស្សន៍ CPI អាចកំណត់អត្តសញ្ញាណអតិផរណាដែលមានស្រាប់យ៉ាងងាយស្រួល។ ដោយប្រើលិបិក្រមនេះ គេអាចវាស់ចំនួនប្រាក់ដែលគ្រួសារចំណាយលើអ្វីៗដូចជាការទិញទំនិញប្រើប្រាស់ និងសេវាកម្មដូចជាការថែទាំវេជ្ជសាស្រ្តជាដើម។ សន្ទស្សន៍នេះគឺប្រែប្រួល ហើយចំនួននេះអាចផ្លាស់ប្តូរជារៀងរាល់ខែ។ សន្ទស្សន៍នេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាវិធានការមួយក្នុងចំណោមវិធានការកាត់បន្ថយអតិផរណា ហើយដោយប្រើវា មនុស្សម្នាក់អាចកំណត់អត្តសញ្ញាណអតិផរណាដែលមានស្រាប់ និងផ្តល់ដំណោះស្រាយដើម្បីគ្រប់គ្រងវា។
CPI ស្នូល ដូចជា CPI បង្ហាញពីអត្រាអតិផរណានៃកញ្ចប់ទំនិញ និងសេវាកម្មរបស់គ្រួសារមួយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនដូច CPI ទេ វាមិនរួមបញ្ចូលអាហារ ថាមពល និងឥន្ធនៈទេ។ (តម្លៃអាហារ និងថាមពលមានចំនួនប្រហែលមួយភាគបួននៃរបាយការណ៍ CPI ប៉ុន្តែតម្លៃទាំងនេះមានការប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំង។) នេះធ្វើឱ្យទិន្នន័យកាន់តែប្រាកដនិយម។ សម្រាប់ហេតុផលនេះ CPI ស្នូលត្រូវបានចាត់ទុកថាសំខាន់ជាង CPI ហើយទីផ្សារមានប្រតិកម្មកាន់តែខ្លាំងចំពោះវា។
តារាងខាងក្រោមបង្ហាញពីសំណុំរងនៃព័ត៌មានទាក់ទងនឹងរយៈពេលនៃការចេញផ្សាយ CPI សម្រាប់ប្រទេសផ្សេងៗ។
ប្រចាំត្រីមាស
ប្រចាំខែ
ប្រចាំខែ
ពីរដងក្នុងមួយខែ
ប្រចាំខែ, ប្រចាំឆ្នាំ
ប្រចាំខែ
ប្រចាំខែ
ប្រចាំខែ
ប្រចាំខែ
ប្រចាំខែ
ការិយាល័យស្ថិតិអូស្ត្រាលី
ស្ថិតិប្រទេសកាណាដា
ការិយាល័យស្ថិតិជាតិនៃប្រទេសចិន
ធនាគារកណ្តាលអឺរ៉ុប (ECB)
ការិយាល័យស្ថិតិសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់
វិទ្យាស្ថានជាតិអ៊ីតាលីនៃស្ថិតិ
ក្រសួងផែនការ និងស្ថិតិ
ការិយាល័យស្ថិតិជប៉ុន
គណៈកម្មាធិការគោលនយោបាយរូបិយវត្ថុ
ការិយាល័យស្ថិតិការងារសហរដ្ឋអាមេរិក
អូស្ត្រាលី
ប្រទេសកាណាដា
ចិន
តំបន់អឺរ៉ូ
អាល្លឺម៉ង់
ប្រទេសអ៊ីតាលី
ប្រទេសឥណ្ឌា
ជប៉ុន
ចក្រភពអង់គ្លេស
អាមេរិក
សន្ទស្សន៍តម្លៃអ្នកប្រើប្រាស់ (CPI) មានឥទ្ធិពលដ៏សំខាន់លើតម្លៃរូបិយប័ណ្ណ (Exchange Rate) ដោយសារវាបង្ហាញកម្រិតអតិផរណា (Inflation) និងភាពរឹងមាំនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេស។ បើយើងពិចារណាពីទំនាក់ទំនងរវាង CPI និងតម្លៃរូបិយប័ណ្ណ មានប៉ុន្មានចំណុចសំខាន់ដូចខាងក្រោម៖
បើ CPI កើនឡើងខ្លាំង នេះបង្ហាញថា មានអតិផរណាខ្លាំង (High Inflation)។ អតិផរណាអាចធ្វើឲ្យតម្លៃរូបិយប័ណ្ណទន់ខ្សោយ (Depreciation) ដោយសារតែអំណាចទិញ (Purchasing Power) របស់វាកាត់បន្ថយ។ ឧទាហរណ៍៖ បើ CPI ក្នុងប្រទេស A កើនឡើងខ្លាំង ប្រាក់ក្នុងប្រទេសនោះអាចស្កន្លូត (Depreciate) ដោយសារតែតម្លៃទំនិញ និងសេវាកម្មកើនឡើង ហើយបណ្តាលឲ្យកង្វះទំនុកចិត្តពីអ្នកវិនិយោគ។
ធនាគារកណ្តាលនៃប្រទេសមួយអាចប្រើអត្រាការប្រាក់ (Interest Rate) ដើម្បីត្រួតពិនិត្យអតិផរណា។ បើ CPI កើនឡើងខ្លាំង ធនាគារកណ្តាលអាចបង្កើនអត្រាការប្រាក់ ដើម្បីបង្រួមការចំណាយនិងការខ្ចីប្រាក់។ បើអត្រាការប្រាក់កើនឡើង វាអាចជួយធ្វើឲ្យរូបិយប័ណ្ណរឹងមាំ (Appreciate) ដោយសារតែការវិនិយោគអន្តរជាតិពេញចិត្តនឹងអត្រាការប្រាក់ខ្ពស់។
បើ CPI ស្ថិតក្នុងកម្រិតសមរម្យ (Stable Inflation), វាបង្ហាញថាសេដ្ឋកិច្ចមានស្ថិរភាព ហើយបណ្តាលឲ្យមានការវិនិយោគច្រើន ទាំងក្នុងស្រុក និងអន្តរជាតិ។ នេះអាចជួយលើកតម្លៃរូបិយប័ណ្ណ។ ប៉ុន្តែបើ CPI អាចបង្ហាញអតិផរណាខ្លាំង ឬអតិប្បផរណា (Deflation), នេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកវិនិយោគបាក់ស្ទើរ ហើយធ្វើឲ្យរូបិយប័ណ្ណទន់ខ្សោយ។
បើ CPI កើនឡើង ហើយអតិផរណាខ្លាំង វាអាចធ្វើឲ្យតម្លៃទំនិញក្នុងស្រុកថ្លៃឡើង។ នេះអាចបណ្តាលឲ្យការនាំចេញ (Exports) ថយចុះ ដោយសារតែទំនិញគ្មានតម្លៃសមរម្យក្នុងទីផ្សារពិភពលោក។ បើការនាំចេញថយចុះ វាអាចបណ្តាលឲ្យរូបិយប័ណ្ណទន់ខ្សោយ។